نگهداشت سرمایه

مفهوم نگهداشت سرمایه^[1] بیان می کند که سود نباید شناسایی شود مگر اینکه یک واحد تجاری حداقل مقدار خالص دارایی های خود را در طول یک دوره حسابداری حفظ کرده باشد. با بیان متفاوت، این بدان معناست که سود اساساً افزایش خالص دارایی ها در طول یک دوره است. این مفهوم جریان‌ها و جریان‌های نقدی زیر را که بر خالص دارایی‌ها تأثیر می‌گذارند، مستثنی می‌کند:

افزایش دارایی از فروش سهام به سهامداران (افزایش وجه نقد)

کاهش دارایی ها از پرداخت سود سهام یا سایر توزیع ها به سهامداران (کاهش نقدینگی)از نظر فنی، مفهوم نگهداری سرمایه به این معنی است که مقدار خالص دارایی ها باید برای تغییرات قبل از تعیین سود ایجاد شده در طول یک دوره حسابداری بررسی شود. از منظر عملی، این به ندرت انجام می شود

با توجه به حفظ سرمایه مالی، یک شرکت تنها زمانی سود کسب می کند که مقدار خالص دارایی های آن در پایان دوره از مبلغ ابتدای دوره بیشتر شود. این شامل هر گونه جریان ورودی یا خروجی از مالکان، مانند مشارکت ها و توزیع ها نمی شود. می توان آن را در واحدهای پولی اسمی یا واحدهای قدرت خرید ثابت اندازه گیری کرد.نگهداری سرمایه مالی فقط به وجوه واقعی موجود در شروع و پایان یک چرخه حسابداری مشخص مربوط می شود و ارزش سایر دارایی های سرمایه ای را شامل نمی شود. دو روش نگاه به نگهداری سرمایه مالی عبارتند از: نگهداری سرمایه مالی پولی و نگهداری سرمایه مالی واقعی.

نگهداری سرمایه مالی، 

سود در صورتی اندازه‌گیری می‌شود که خالص دارایی‌های پایانی از خالص دارایی‌های افتتاحیه بیشتر باشد، که هر دو به بهای تمام شده تاریخی اندازه‌گیری می‌شوند. بهای تمام شده تاریخی به ارزش دارایی ها در زمان خریداری آنها توسط شرکت اشاره دارد. تحت نگهداری سرمایه مالی واقعی، سود در صورتی اندازه‌گیری می‌شود که خالص دارایی‌های پایانی از خالص دارایی‌های افتتاحیه بیشتر باشد و هر دو با قیمت‌های جاری اندازه‌گیری شوند.

نرخ بالای تورم – به ویژه تورمی که در یک دوره زمانی کوتاه رخ داده است – می تواند بر توانایی شرکت برای تعیین دقیق اینکه آیا به نگهداری سرمایه دست یافته است یا خیر، تأثیر بگذارد. ارزش خالص دارایی های یک شرکت ممکن است همراه با افزایش قیمت ها افزایش یابد. با این حال، این افزایش می تواند ارزش واقعی دارایی های شرکت را نادرست نشان دهد. به همین دلیل، در دوره‌های تورمی، یک شرکت ممکن است نیاز به تعدیل ارزش خالص دارایی‌های خود داشته باشد تا تعیین کند که آیا به حفظ سرمایه دست یافته است یا خیر.

نگهداری سرمایه فیزیکی

نگهداری سرمایه فیزیکی مربوط به هزینه های مربوط به نگهداری واقعی مورد نیاز برای اقلام ملموس، مانند تجهیزات نیست. در عوض، بر توانایی یک کسب و کار برای حفظ جریان های نقدی در آینده با حفظ دسترسی به دارایی های درآمدزا در زیرساخت های کسب و کار تمرکز می کند.تعریف نگهداری سرمایه فیزیکی بیانگر این است که یک شرکت تنها زمانی سود کسب می کند که ظرفیت تولیدی یا عملیاتی آن در پایان دوره از ظرفیت ابتدای دوره بیشتر شود، به استثنای هر گونه مشارکت یا توزیع مالک.

^[1] capital maintenance